Met gelovigen uit vele Aaltense kerken.
Al een aantal jaren vroeg in de morgen op eerste Paasdag komen we samen in de kerk. Ieder in zijn eigen kerk/gebouw om de opstanding, de verrijzenis van Jezus Christus te vieren.
In 2024, in de Oude Helenakerk, in een oecumenische viering met ds Zeldenrijk en Hans de Graaf als voorgangers. Het was een goed bezochte viering met een hartelijk welkomstwoord, gebeden en gezangen passend bij het hoogfeest van Pasen. Aan het eind van de dienst werd er aan ieder een kaarsje in de liturgische kleur geel uitgereikt om het in de avond om 20.00 uur thuis aan te steken met als herinnering aan de ochtendviering en aan elkaar.
Na afloop van deze dienst/viering volgt dan het samenzijn op de markt met gelovigen uit andere Aaltense geloofsgemeenschappen. Langzaam stroomt de markt dan vol met mensen, uit alle richtingen komen ze aan. Het is misschien wel het mooiste moment, na de viering in eigen kerk van Pasen: deze samenkomst! We zien en voelen, dat er voor deze mensen maar één Jezus Christus bestaat: de op eerste Paasdag herrezen zoon van God.
Op de markt richtte ds. Zeldenrijk zich tot de mensen met een goed verhaal vol humor, begeleid door een blaasensemble van muziekverenging Excelsior.
Tot slot zingen we nog het lied ´U zij de Glorie´ en gaan naar huis of mee met familie, een goed gevoel en naar de koffie. Weer een mooie gezamenlijke paasmorgen in 2024.
Op Goede Vrijdag 2024 werd in Aalten, in een zaaltje in het ‘Helenahuis’, de Kruisweg van Jezus herdacht over het lijden van Jezus. Dat gebeurde met afbeeldingen van de laatmiddeleeuwse Aaltense Kruiswegstaties. Voorgangers waren Jos Droste en Hans de Graaf. De dertien zandstenen staties stonden ooit langs de glooiende paden van het dorp, richting de Calvarieberg. De originelen hangen prominent in museum Catharijneconvent te Utrecht. Als cultureel erfgoed zijn ze van nationale betekenis.
Naast de traditionele zang tussen de staties werd een verbinding gemaakt met de hedendaagse kruiswegen. In een gebed bij elke statie werden die noden voorgelegd aan de schepper van hemel en aarde. Ook het weer opstaan uit de dood, dankzij naastenliefde, kreeg de aandacht. Het was een indrukwekkende en goed bezochte herdenking in geloof en met herkenning. Na afloop konden de aanwezigen elkaar ontmoeten.
:
Alle veertien staties werden op beeldscherm vertoont.
Hieronder een impressie van de herdenking/gedachtenis van Jezus. Aan zijn veroordeling, zijn lijdensweg door de straten van Jeruzalem naar de Calvarieberg en zijn kruisiging.
Na het vertonen van iedere statie sprak Jos Droste een tekst uit, passende in de huidige tijd en werd die gezamenlijk gezongen.
De veroordeling van Jezus
Vierde Statie: Jezus valt onder het kruis. Voor wie ten val komen: onervaren onbekend met risico's eigen grens niet kennen. Help hen opstaan en verder gaan.
Zevende statie: Voor hen die zich laten horen en durven handelen, dat zij een voorbeeld zijn voor hen die wegglijden en onverschillig zijn.
Voor hen die ten ondergaan aan inzet voor anderen, dat zij ons bewust maken van onze rol in deze wereld.
Dertiende statie: Voor eerbied voor elk mens van de wieg tot graf en goede zorg voor zieken en stervenden en nabijheid en aandacht.
Veertiende statie: De graflegging. Voor de naamloze doden en voor hen die niet weten waar hun geliefden zijn. Voor allen van wie het leven op dood spoor is gekomen.
Terugblik op:
Thema: Afbraak of Opbouw?
Op zoek naar houvast en geborgenheid zo zijn we hier op deze zondag samen gekomen
Het is dan de derde zondag van de Veertigdagentijd, ook wel Vasten genoemd.
Er gebeurt tegenwoordig nogal wat in onze wereld, dichtbij en ver weg. Oude zekerheden vallen weg, vertrouwde gebouwen en instellingen veranderen van functie, leegstand, er wordt gemorreld aan de grondwet en BN’ers vallen van hun voetstuk.
Niets lijkt meer heilig te zijn, ook heilige huisjes niet!
Laat ons op weg zijn naar een nieuw toekomst in de 40-dagen-tijd.
In tijden van verandering wordt veel overhoop gehaald, zoals letterlijk ook Jezus deed in de Tempel in Jeruzalem toen het paasfeest nabij was en Hij daar de handelaren verjoeg, die zich in de Tempel gevestigd hadden met hun koopwaar. De Tempel is géén markt!
Blijkbaar werkt het optreden van Jezus als een katalysator, hij zet een proces in gang dat al 2000 jaar jaren bezig is.
Is dat nu reden tot zorg of schept het juist ruimte?
De Tempel is voor Joden in die tijd, wat voor ons Rooms Katholieken ‘Het Vaticaan’ is in de huidige tijd. Het is het vanzelfsprekend het hart van het geloof. De plaats met rituelen van offers en feesten. Wat betekenen deze als je er met je hart niet bij bent? Niets, afbreken dus, óf afbraak en opbouw?
En wat je afbreekt moet je weer opbouwen. Verbondenheid is wat in je hart zit!
Hoe gaan we in de huidige tijd met elkaar om, we zijn elkaars broeders en zusters. Ook
omgang met mensen van andere geloven biedt ruimte om te bouwen aan Gods nieuwe wereld. Behandel God en de naasten als jezelf.
Na de viering was er een gezellig samenzijn met koffie en thee in Elim.
Het was op 14 februari niet alleen Aswoensdag, maar ook Valentijnsdag. In ons R.K. geloof begint de Veertigdagentijd, ook wel vasten genoemd. Het is de start van de voorbereiding op het Paasmysterie van lijden, de dood en opstanding van Christus.
Na het uitbundig vieren van carnaval, in sommige streken althans, begint een tijd van soberheid en bezinning. Vroeger lag er een grauwsluier over die tijd, een aswolk met het accent op de eigen zondigheid en schuld, tegenwoordig ligt de nadruk op kansen en mogelijkheden als je gaat in het spoor van Christus, op de weg van zijn liefde. Toch een beetje Valentijn dus!
In de alternatieve Aswoensdagviering is dit gevierd en vormgegeven met een aangepast ritueel.
In deze dagen Christen zijn hoe is dat? Veertig dagen heeft Jezus gevast in de woestijn.
Hoe staan wij op dit moment in het leven in deze wereld? Houden wij hoop?
Na het openingslied baden we samen met de woorden: ’U Heer brengt ons hier samen op Aswoensdag’ met verlangen naar gerechtigheid aan het beging van de vastentijd. Een tijd van bezinning en het toeleven naar Pasen’. Na de lezingen en de antwoordpsalm 51 vroegen wij om ‘Vergeving aan de Heer, want onze schuld is groot.’
Weten wij in deze tijd eigenlijk nog wel wat vasten is? Vasten in deze tijd is zich onthouden van luxe en niet meer alleen geen vlees eten, zoals vroeger. Het is meer een poging weer in het reine te komen met elkaar, de mensen om je heen, en met jezelf. Nadenken over wat betekent God voor ons en wat betekenen wij voor de wereld. Hoe gaan wij met de wereld om leven wij uit alleen voor luxe of is het in deze tijd: ‘Wie dan leeft wie dan zorgt hij moet maar zien? Is dat de juiste weg? Is dit schijnheiligheid, schone schijn? Vooral bezig zijn met onszelf voor het oog van de mensen óf opkomen voor de minderbedeelden, zieken en armen en mensen die niet voor zichzelf kunnen opkomen. Leef niet voor macht, maar voor de mensen om je heen. Denk en zorg, kijk om naar anderen, dat is échte heiligheid.
Na de tweede lezing, het Heilig Evangelie en de overweging volgde een moment van stilte om na te denken over: ‘Wat geeft hoop en licht in ons leven en deze wereld.’
Aan het eind van de viering volgde geen askruisje maar een ander ‘hoopvol gebaar’, dat ons herinnert aan de liefde van Christus. Voor ieder die er voor open stond een zalving met olie op het voorhoofd door de voorganger te ontvangen.
De voorganger stuurde ons naar huis met ‘de Zegen van God.
Maria Lichtmis: Een Licht dat voor alle volkeren straalt.
Op deze zondagmorgen in februari vierden wij gezamenlijk de gedachtenis aan de ‘opdracht van Christus in de Tempel’ met het intrede lied: ’Wij gaan op weg; laat de vlam weer branden’ onder muzikale en vocale begeleiding van koor ‘Caisa’. Een lied dat past bij dit thema, de opdracht van Jezus ‘Het licht van deze wereld’, 40 dagen na Kerstmis. Traditioneel ook Maria Lichtmis genoemd. De eenvoudige Maria, zij was de uitverkorene onder de vrouwen, icoon van Gods genade, zij die het Goddelijk licht droeg en baarde.
Veel mensen waren aanwezig in deze mooie viering met voorganger Hans de Graaf.
Als de zwangere Maria haar nicht Elisabeth ontmoet spreekt zij woorden, die in het oude lied Magnificat worden gezongen. Het prachtige ‘Magnificat’ werd ten gehore gebracht; gezongen door het kathedraal koor van St. Jan in den Bosch.
Tevens werd aandacht besteed aan de dag van de Heilige Blasius van Sebaste. Blasius is vooral bekend als de beschermheilige van hen die lijden aan keelaandoeningen.
Zoals u al in bovenstaande regel kunt lezen staat de viering ter gedachtenis symbool voor de intrede van Christus in de tempel van Jeruzalem, als het “Licht dat voor alle volkeren straalt”. De kaarsen worden de volgende dag, gebruikt bij het geven van de Blasiuszegen. De wonderbaarlijke genezing van het jongetje met de doorgeslikte visgraat ligt aan de basis van de zogeheten Blasiuszegen.
Deze feestdag vierden we Samen met ’Maria Lichtmis.’ Traditioneel worden de kaarsen dan gewijd en aangestoken bij haar beeltenis.
Het is tevens de traditie dat er op Maria-Lichtmis pannenkoeken gegeten worden. Dit werd uitgedrukt in het gezegde: ‘ Er is geen vrouwtje nog zo arm, of ze maakt met Lichtmis haar pannetje warm.’
Als slotlied zongen we: ‘Ga met God en Hij zal bij je zijn.’
Na de viering was er koffie en thee en gelegenheid elkaar te ontmoeten in Elim met koffie en thee én inderdaad pannenkoeken! De lekkernij werd zeer gewaardeerd door de aanwezigen. In het zuiden van ons land en in België wordt deze gewoonte nog steeds toegepast. En op 4 februari dus ook in Aalten bij het gezellig napraten met een kopje koffie of thee.
Veertig dagen na kerstmis (op 2 februari) wordt al sinds de vierde eeuw ‘Maria Lichtmis’ gevierd. Een feest met meer betekenissen en rijk aan symboliek. Het is nu een tijd waarin we niet verder lijken te kijken dan de regen of het grijs van lucht en grond. De kou neemt toe, maar de dagen lengen op weg naar de lente. Ceremonies die diep in het verleden van de mensheid wortelen, kunnen opbloeien in het dagelijks leven en er betekenis aan geven. Ook Vrije Scholen waarderen dit feest. De officiële naam ervoor is ‘de opdracht van Christus in de Tempel’. Een zekere Simeon is daarbij aanwezig, een oude man die al zijn leven lang op een positief teken heeft gewacht. Als steun in het leven speelt het ontsteken van licht op deze dag een belangrijke rol. Ook de aanbeveling om dat te doen in de rest van het pas begonnen jaar. Maria als draagster van het goddelijke licht hoort van Simeon woorden over het kind. Ook over haar, als moeder van een zoon die een levensweg zal kiezen buiten de gebaande paden in die dagen.
Het parochiekoor Caisa zingt in deze viering, die op zondag 4 februari om 9.30 uur in de Oude Helenakerk begint. Voorganger is Hans de Graaf. Na de dienst wachten in Elim koffie en thee met een pannenkoek. Die koek is ook een van de tradities op Maria Lichtmis.
Klik op de afbeelding voor meer informatie