Op 1 mei was de parochiemiddag voor alle vrijwilligers in het dorpshuis in Harreveld. De laatste 2 jaar was dit i.v.m. corona niet mogelijk geweest. Tijdens deze middag werden 4 koorjubilarissen gehuldigd: Paulien Wellink-Krabbenborg - 60 jaar lid, Coby Wellink-Waenink - 60 jaar lid, Dien Wolters-Nijenhuis – 25 jaar lid en Willie van Ooijen – 25 jaar lid. Fons Krabben – 60 jaar lid, was na de Paasviering al gehuldigd, omdat hij deze middag niet aanwezig kon zijn. Willie van Ooijen, voorzitter van het koor, hield een toespraak en vertelde o.a. over de historie van het koor. Dat het vroeger begonnen was met een afzonderlijk heren- en dameskoor en gemengd koor en jaren later, i.v.m. het teruglopend aantal koorleden, alleen een gemengd is overgebleven en dat gezelligheid heel belangrijk was en nu ook zeker nog is. Willie had ook voor elke jubilaris een persoonlijk woord en bedankte allen voor hun jarenlange trouwe inzet.
Vincent Bokkers, voorzitter van de Beheercommissie, feliciteerde de jubilarissen en reikte de onderscheidingen uit. Daarna werd er door de overige leden van het koor een speciaal voor de jubilarissen geschreven lied gezongen. De tekst van dit lied was geschreven door André Wessels, dirigent van het koor, en zijn vrouw Mieke. Daarna werd er een heerlijk koud- en warm buffet geserveerd. Het was een hele gezellige en geslaagde middag.
De Beheercommissie bedankt alle vrijwilligers voor hun inzet in het afgelopen jaar en hoopt ook in de toekomst een beroep op hen te mogen blijven doen.
( foto's gemaakt door Beheerscom. Harreveld)
Fons Krabben is geboren en getogen in Harreveld. In zijn werkzame leven is hij 22 jaar timmerman en daarna 25 jaar conciërge op de LHNO en later op een middelbare school in Lichtenvoorde geweest. Dit jaar is hij 60 jaar koorzanger in Harreveld. Dan tellen we de jaren dat hij lid was van het jongenskoor in Harreveld, van zijn 8e tot zijn 15e jaar, niet eens mee. Op zijn 15e kreeg hij de baard in de keel en is hij een poos gestopt met zingen.
Zijn aanleg en liefde voor het zingen heeft Fons niet van een vreemde. Zijn moeder kon goed zingen en zong thuis veel. Zijn broers en zussen, Fons is de jongste van 11 kinderen, zongen ook bijna allemaal in het heren- of dameskoor. Na zijn militaire dienst, in 1961, is hij lid geworden van het Harrevelds herenkoor (later gemengd koor).
Fons heeft zijn bariton stem verder ontwikkeld door vanaf 1964, 10 jaar lang, zanglessen te volgen bij de muziekschool in Doetinchem. In de jaren 60 was er nog een apart heren- en dameskoor. Het herenkoor telde toen nog 25-30 leden, die vaak moesten zingen. Zij zongen bij de mis op zondag en bij rouw- en trouwdiensten. 5 van de 6 broers Krabben stonden op het koor. In de familie werd gekscherend gezegd, dat de broers zongen en dat hun broer Bernard, die collectant was, het geld ophaalde. Er werd toen in het Gregoriaans gezongen. Na het Tweede Vaticaans Concilie in 1965, werd er ook steeds vaker in het Nederlands gezongen.
Van 1963 tot heden zingt Fons ook bij het Ettens Mannenkoor. Daarvan 45 jaar als solist.
Ook heeft hij jaren gezongen in het “Krabbenkoor”, een familiekoor. Hij is daar nu mee gestopt omdat hij op zijn leeftijd wat meer thuis wil zijn. De 2e generatie Krabben heeft het overgenomen. Dat hij over een goede zangstem beschikt, blijkt wel uit het feit dat hij regelmatig door andere koren werd gevraagd om als solist te komen zingen. Zijn liefde en passie voor het zingen betekende dat hij vaak van huis was. Dit alles was niet mogelijk geweest zonder steun van het thuisfront. Fons zegt daar zelf het volgende over: “Terugkijkend op 60 jaar zang, ben ik mijn vrouw Riet zeer dankbaar dat zij mij de vrijheid heeft gegeven om dit te kunnen en mogen doen”.
Mede door de zang raakte Fons betrokken bij de kerk. Zo was hij één van de vele vrijwilligers die, midden jaren 80, de binnenkant van de kerk hebben gerestaureerd. Dit was een grote klus die 2 jaar heeft geduurd en door vrijwel alleen vrijwilligers werd gedaan. Na de restauratie bleek het kerkorgel dusdanig beschadigd, dat het moest worden gerestaureerd. De restauratie zou 50.000 gulden kosten, maar er was geen geld. Er werd besloten om een veiling te organiseren, om op die manier het geld bij elkaar te krijgen. Er werden drie veilingen gehouden, die mede dankzij de veilingmeesters Elferink en Grijsen, een groot succes werden. Met een opbrengst van 60.000 gulden kon het orgel worden gerestaureerd. Fons heeft van 1996 - 2004 in het parochiebestuur gezeten, hij was penningmeester en werd hierbij ondersteund door Anton Domhof en later door Ellen Kolkman. Fons heeft destijds rondom de biechtstoel een vitrine gebouwd, zodat kerkattributen van voor het Vaticaans Concilie tot heden tentoongesteld konden worden.
Het bestuur van Stichting Gemeenschapsbelangen Harreveld had in samenwerking met het parochiebestuur contact met de Broeders van de 7 smarten, van het internaat. Zij hebben het beeld dat tegenover de kerk staat (Piëta), de kruiswegstatie uit de kapel van het internaat en de huidige poort van het voormalig kerkhof en de pastorietuin, aan Harreveld geschonken. De broeders wonen nu in Voorhout. Fons heeft nog steeds contact met hen.
De beheercommissie feliciteert Fons met zijn 60-jarig jubileum en hoopt dat het hem gegeven wordt om nog jaren te kunnen blijven zingen.
U was gewend om de intenties en de namen van de overledenen, in het Ludgerblad aan te treffen. Vanaf nu worden deze in de Nieuwsbrief vermeld. U kunt zich op de website van de Parochie (www.paulus-ludger.nl) aanmelden voor deze Nieuwsbrief. U ontvangt deze dan maandelijks via de mail. Achter in onze kerk zullen ook enkele exemplaren worden neergelegd.
Willie van Ooijen is geboren en getogen in Lichtenvoorde. Zijn opa en vader komen uit Den Haag. In verband met het bouwen van kerktorens in Zieuwent en Lichtenvoorde zijn ze in de achterhoek gekomen. Tijdens zijn arbeidsloopbaan had Willie een tuincentrum, hoveniersbedrijf en boomkwekerij aan de Europalaan, welke inmiddels is overgenomen door 2 van zijn 3 zonen.
Hij is 23 jaar geleden verhuisd naar zijn nieuwe woning op de grens Harreveld/Lichtenvoorde en kreeg meer tijd voor het sociale leven.
Willie was als kind al betrokken bij de kerk. Het geloof is altijd belangrijk geweest voor hem. Hij is jarenlang misdienaar (op de foto1956: het linker jongetje) en later acoliet geweest.
Alles is begonnen op de lagere school. Als je niet geschikt was als misdienaar had je vast wel talent voor het jongenskoor, zo geschiedde. Jan Wieggers, de grote baas, wist wel raad met z’n knapen. Heel vaak na schooltijd in de kerk de trap op en met wat orgeltonen van hem, liederen leren uit de Canticum of andere boekjes. We vonden het spannend en mooi, daar op het koor, al latijn zingend, naar onderen kijken en dingen doen die de pastoor niet hoefde te zien. In enkele vakanties kregen we les van Theo Wolters (Lindeboom) die toen nog studeerde aan het conservatorium. De jongensstemmen van de Perosimis zitten tot op de dag van vandaag nog steeds opgeslagen in mijn (ruisachtige) brein. Was de kerk voor repetities niet beschikbaar dan oefenden wij in de vroege avonduren in de tussenkamer van Café Jos Wieggers.
In de H. Agatha kerk boven op het koor in de punt van de gewelven, hoog boven de orgelpijpen zie het klokkengatplaat, door dit gat zijn de klokken in de toren gehesen. Deze plaat wordt sinds 2013 extra verlicht. Hierop staat een mooie afbeelding van een harp met daarom heen de tekst: Laud Ducum et Pastorem in Hymnis et Cantios. Dit betekend:Loof uw heer, loof uw leider met Uw liederen en Koorgezang.Zoals op de foto is te zien ziet deze plaat er heel mooi uit, door deze te verlichten is deze plaat vanuit de kerk nu goed te zien.
Bron; Andre Wessels