Na vorige keer te hebben stilgestaan bij het Triomfkruis, hebben we deze keer aandacht voor onze klokken…
Het laten luiden van onze kerkklokken is tegenwoordig het omzetten van enkele schakelaars, opdat ze zelfs op een aardige afstand goed hoorbaar zijn. Dat was vroeger wel anders…
We hebben nl. vier klokken. Drie van deze vier klokken zijn een geschenk van de parochianen, de vierde is een cadeau aan de kerk van bouwpastoor Sanderink zelf.
Met name als bij hoogtijdagen alle 4 de klokken zich moesten laten horen, was dit een heel gebeuren! Vijf mensen moesten hier dan beschikbaar voor zijn! Voor de grote zware “Haverkamp Manus ” klok, (geschonken door Hermanus ten Brundel) waren al twee klokkenluiders nodig!
Het luiden van deze 2190 kg. zware klok op de 1e torenverdieping gebeurde maar bij 6 feestelijke gelegenheden per jaar: Pasen, Hemelvaart, Pinksteren, Maria Hemelvaart, Allerheiligen en Kerstmis.
Als “Manus” zijn zware stem liet horen, iets waar men met genoegen naar kon luisteren, was er een echte kerkelijke hoogtijdag!
Kerkelijke hoogtijdagen zijn er nog steeds. Echter het gebruik van de klokken in steeds mindere mate… Het laten horen van het mooie geluid bij trouwerijen en uitvaarten: mondjesmaat… Tja, tijden veranderen en wij hebben geen keuze. Een reden temeer, om weer eens stil te staan, bij hoe onze voorouders leefden en hoe het klokkenluiden toen toeging. Niet dat alles toen beter was, maar gewoon anders…
De pastoraatsgroep
