Zaterdag 30 november 14:00 u. werden de kunstenaars verwelkomd en bedankt door Ceciel Hummelink en de uitslag werd bekend gemaakt door de voorzitter van de beheercommissie Henry Waalderbos .
Het werk dat in de kerk mag blijven is van Toon Waalderbos.
Het werk is een afdruk van de kerk en is gemaakt van witte albast.
Ook is er door de beheercommissie besloten nummer 2 en 3 te behouden in de kerk, dat zijn Martin Harbers met het werk ‘Dorpstraat ons dorp’ en het werk van Anne-Claire Heutinck met het werk ‘Lange tafel gesprekken’ (Het laatste avondmaal).
Het werk blijft tot in eeuwigheid in de kerk, zolang de kunstenaar en de beheercommissie dat willen…
Ter gelegenheid van het 125-jarig bestaan van de H. Werenfriduskerk is een tentoonstelling georganiseerd.
Het thema van de tentoonstelling is "Kunstwerken, om de mensen van tòen, die de kerk met eigen handen gemaakt hebben te eren, door de mensen van nù een kunstwerk te laten maken over de kerk. Van welk materiaal dan ook: het mag van steen of hout of een schilderij zijn. Abstract of modern zijn. Als het maar een nieuw werk is van 2024 over de Werenfriduskerk!".
Iedereen werd uitgenodigd om een kunstwerk in te leveren. Ook de kinderen van de St. Jozefschool waren uitgenodigd.
In de pauze van het concert op 26 oktober zijn de kunstwerken onthuld. 29 November is de laatste dag van de tentoonstelling, behalve voor de werken van de kinderen van de basisschool. Deze werken blijven tot het einde van de kerstvakantie hangen.
Hieronder de kunstwerken van de kinderen van basisschool St. Jozef.
Dit afgelopen weekend is 125-jarige Werenfridus ‘uitbundig’ in de schijnwerpers gezet. Een verjaardagsfeest waarvoor alle Zieuwentenaren uitgenodigd waren. Zaterdagavond een korenconcert en de officiële opening van de kunstexpositie; zondagochtend een feestelijke eucharistieviering met aansluitend een heerlijke en gezellige brunch in het Witte Paard.
Zoals een van de parochianen na de mis opmerkte: “Wat een prachtige viering in een schitterende entourage! Het koor: om stil van te worden en pastoor de Jong had echt iets te vertellen!”
Samen de schouders eronder, net als 125 jaar geleden gebeurde bij de bouw van deze ‘Kathedraal van de Achterhoek’. Zowel vóór als áchter de schermen is er maandenlang aan gewerkt. En ontzettend veel tijd en energie in gestoken.
Complimenten en dank aan àlle vrijwilligers, jong en oud, die op de een of andere manier hun bijdrage geleverd hebben.
De onderstaande foto’s geven een mooie sfeerimpressie.
Eind deze maand is het dan zover: dan bestaat onze St. Werenfridus echt 125 jaar….
Voorafgaand aan dit heugelijk feit, kijken we even terug naar het jaar 1999, toen de kerk haar 100-jarig bestaan vierde.
En: velen onder ons zullen zich deze gebeurtenis nog levendig herinneren! Immers: er werden restauratie- plannen beraamd,
om het aanzien van het gebouw een ander aanzien te geven! Geen overbodige luxe: tientallen jaren was er aan het interieur weinig of niets gedaan. De jarenlange kaarsenwalm en het stof, afkomstig van de vroegere kolenstook hebben hun uitwerking op onze kerk niet gemist.
Subsidie kan er niet worden aangevraagd, de “operatie” moet geheel uit eigen middelen bekostigd worden. Op 5,5 ton wordt de opknapbeurt geschat. Het parochiebestuur stelt zich garant voor de helft van het kostenplaatje, de andere helft moet rechtstreeks uit de knip van de Zieuwentenaren komen..
Er werden heel wat acties op touw gezet om het benodigde geld bijeen te brengen. We denken bijv. aan een loterij, een veiling, activiteiten van verenigingen, vrijwillige giften en niet te vergeten een geweldige bijdrage van de stichting “Paaspop” leveren netto bijna 260.000 gulden op.
De medewerking van een grote groep vrijwilligers moet ook niet onderschat worden. Al het schoonmetselwerk in de kerk, dat aan schoonmaak toe is, wordt door de vrijwilligers met schuursponsjes gereinigd. Zo’n 1000 sponsjes zijn met het karwei gemoeid!
Velen van ons zullen zich ongetwijfeld ook de grote veiling herinneren. Wie het hoogst inzette op een bepaald artikel, kon het na betaling mee naar huis nemen. Herinneren we ons toch nog even ons aller pastoor A. W. v. d .Hengel… Bij het bieden op een damestasje, was hij de hoogste bieder en vertrok s’ avonds naar de pastorie, wat nu ons Woonzorg Zieuwent is, met het tasje onder zijn arm.
We zijn inmiddels 25 jaar verder. De Sint Werenfridus staat er nog in volle glorie. In het gebouw zelf, kunnen we niet meer spreken van het “Rijke Roomse Leven.” Maar dat is een ander verhaal, ons inziens passend bij de tijdsgeest van nu. Maar, hoe we het ook wenden of keren: door het ”Rijke Roomse Leven” waar onze voorouders zich gelukkig, gesterkt en getroost in voelden, hebben wij nu deze prachtige kathedraal van de Achterhoek!
De pastoraatsgroep.
Mijn naam is Ceciel Hummelink en ik ben getrouwd met Willie van Winterink Frans.
In 2024 zal de kerk 125 bestaan en dat wilde de beheercommissie gaan vieren. Met het hele dorp! “Feest voor het hèle dorp, ook al heb je niks met het geloof”. Dàt zou een zin worden die mij aansprak en nòg aanspreekt, “ieder op zijn manier”.
Ze spraken mij aan: “Of ik niet in de commissie 125-jarig bestaan wilde deelnemen en of ik nog ideeën had?”
Nou een idee had ik wel, maar in de commissie? Dat vond ik wel een dingetje! “Ik loop nou niet bepaald de kerk plat”, zei ik. “Dat is nu ook net de bedoeling!” zei men, “we willen voor iedereen een feest, ook al denk je anders over het geloof.”
Dus daar zat ik de eerste vergadering dan. “En heb je nog een idee?” vroeg men.
Mijn antwoord daarop was : ”Ja!….ik wil heel graag een expositie van kunstwerken houden in de kerk. Kunstwerken, om de mensen van tòen, die de kerk met eigen handen gemaakt hebben te eren, door de mensen van nù een kunstwerk te laten maken over de kerk.
Van welk materiaal dan ook: het mag van steen of hout of een schilderij zijn. Abstract of modern zijn. Als het maar een nieuw werk is van 2024 over de Werenfriduskerk!”
En men zag dat idee wel zitten. “Zet het maar in gang” zei men.
Dus ik mocht aan de slag. Eerst maar eens een tekst opstellen om uitleg te geven. En om op te hangen, om de creatieveling net zo enthousiast te krijgen als ik.
En ik wilde een gemêleerd gezelschap, niet alleen volwassenen, maar ook kinderen.
Dat bleek niet echt eenvoudig. Tot ik van iemand een goede tip kreeg om deze groep mensen te bereiken. Plus: mensen worden graag persoonlijk gevraagd.
Veel kunstenaars heb ik bezocht en persoonlijk aangesproken. En ze moesten ook de tijd krijgen om inspiratie op te doen in de kerk. Het was goed fijn dat we ze op tijd benaderd hadden, zodat er geen druk op lag.
Met behulp van mond-op-mond reclame bij kunstenaars onderling is het gelukt!
Het gezelschap dat aan de slag is geweest, bestaat uit een aantal professionele en amateur kunstenaars: schilders, beeldhouwers, steenbewerkers, en kinderen, met en zonder rugzakje. We zijn tot nu toe ongeveer met 26 personen.
En wat ik er tot nu toe van gezien heb, zitten er prachtige werken tussen.
Met hulp van de commissieleden en van een plaatselijke ondernemer, hebben we voor de expositie nu iets in gedachten, dat best uniek in zijn soort is.
Er is er een prijs aan verbonden! Het mooiste werk mag tot in de eeuwigheid in de kerk blijven staan of hangen. De bezoeker bepaalt door middel van een stem uit te brengen, welk werk en van wie dat zal zijn.
De opening van de expositie is in de pauze van de korenavond (26 oktober a.s.) en de werken zullen een maand lang te zien zijn.
Ik ben de kunstenaars erg dankbaar dat ze hier aan mee gewerkt hebben: zonder kosten-vergoeding en op eigen risico. Zonder hen was dit allemaal zeker niet gelukt.
En ik? Ik heb er zin in.
Ceciel.
25 augustus 2024 Eerste openluchtviering "Groene Kathedraal" Zieuwent
Hieronder de overweging van Christine Lageschaar tijdens die viering.
Bij welke vorm van spiritualiteit, bij welke levenswijze je je ook prettig voelt,
zelfs elke psycholoog zou het hier mee eens kunnen zijn. Maak je geen zorgen.
En toch maken wij ons wel zorgen, over de dingen in ons eigen leven, over dingen in het leven van mensen van wie we houden. En over de dingen die gebeuren in de wereld.
Dat zorgen maken is niet alleen van deze tijd. Jezus zei al tweeduizend jaar geleden tegen de mensen: ‘Maak je geen zorgen. Kijk eens naar de vogels in de lucht, ze zaaien niet en oogsten niet. Toch hebben ze te eten”. Dit klinkt natuurlijk best naïef: zeggen dat je je geen zorgen moet maken.
Als we kijken naar ons eten, ons drinken, onze kleding, dan hebben wij er ons decennia lang geen zorgen over gemaakt. Na de Tweede Wereldoorlog hebben we hier, met elkaar, een succesvol systeem opgebouwd, zodat het ons aan niks hoeft te ontbreken.
Maar ten koste van wat? Langzamerhand putten we de bodem uit. Warmt de aarde onomkeerbaar op. De oceanen liggen vol met plastic. Dus alle reden om ons zorgen te maken.
Hoe je met deze zorgen omgaat verschilt per persoon. Je hebt de optimisten, die denken dat alles nog wel goedkomt. De pessimisten, die het allemaal heel somber in zien. Je hebt ook mensen die het allemaal niet zoveel kan schelen èn mensen die ontkennen dat dit allemaal gebeurt.
Het verhaal dat ons verteld wordt in psalm 104 is niet optimistisch of pessimistisch. Een psalm werd geschreven als loflied.
Het is een verhaal vol hoop.
Het begint met God die de hemel en aarde schiep.
Hij heeft al het prachtige dat we hier om ons heen zien gemaakt.
Het gras, de bomen, de vogels, de paarden, de kleuren, de geuren, de wind….
En of wij nu denken, geloven dat dit echt zo is gegaan, dat is niet van belang.
Het blijft dat de natuur iets is, waar je je over kunt blijven verwonderen. Alleen al de wisselingen van de seizoenen, die elk jaar weer komen.
Het ene moment ziet de wereld er totaal anders uit dan het andere moment.
Maar als wij willen blijven genieten van de aarde, van de schepping, dan moeten wij daar iets aan doen.
Elk stukje plastic dat wij oprapen, elk product dat van ver komt en wat wij niet kopen en bestellen, helpt de schepping om mooi te blijven.
Elke keer dat wij minder de auto gebruiken en minder vliegen, helpt om de aarde op temperatuur te houden.
Allemaal kleine dingen, maar als veel mensen dit doen, heeft het invloed op de natuur, op Gods schepping.
Laten we tot slot, net als de schrijver van psalm 104 en met de woorden van Matteüs* in ons hoofd eens goed om ons heen kijken en zien, hoe mooi de natuur hier is:
de bomen die hier staan en groeien, die onze Werenfriduskerk laten zien, die meebewegen in de wind en sterk zijn. Die kerk, die vandaag gevuld is met mensen.
Mensen die met of zonder zorgen, in verbondenheid met God en Jezus en met elkaar hier samen zijn. Die mogen genieten van de schepping en van elkaars gezelschap.
Laten we hopen, dat we nog lang met elkaar samen mogen komen op deze plek in de natuur èn in onze Werenfriduskerk die dit jaar 125 jaar bestaat.,
(* een deel uit de Bergrede: ‘Maak je geen zorgen...’)
Klik op de afbeelding voor meer informatie
