Fons Krabben is geboren en getogen in Harreveld. In zijn werkzame leven is hij 22 jaar timmerman en daarna 25 jaar conciërge op de LHNO en later op een middelbare school in Lichtenvoorde geweest. Dit jaar is hij 60 jaar koorzanger in Harreveld. Dan tellen we de jaren dat hij lid was van het jongenskoor in Harreveld, van zijn 8e tot zijn 15e jaar, niet eens mee. Op zijn 15e kreeg hij de baard in de keel en is hij een poos gestopt met zingen.
Zijn aanleg en liefde voor het zingen heeft Fons niet van een vreemde. Zijn moeder kon goed zingen en zong thuis veel. Zijn broers en zussen, Fons is de jongste van 11 kinderen, zongen ook bijna allemaal in het heren- of dameskoor. Na zijn militaire dienst, in 1961, is hij lid geworden van het Harrevelds herenkoor (later gemengd koor).
Fons heeft zijn bariton stem verder ontwikkeld door vanaf 1964, 10 jaar lang, zanglessen te volgen bij de muziekschool in Doetinchem. In de jaren 60 was er nog een apart heren- en dameskoor. Het herenkoor telde toen nog 25-30 leden, die vaak moesten zingen. Zij zongen bij de mis op zondag en bij rouw- en trouwdiensten. 5 van de 6 broers Krabben stonden op het koor. In de familie werd gekscherend gezegd, dat de broers zongen en dat hun broer Bernard, die collectant was, het geld ophaalde. Er werd toen in het Gregoriaans gezongen. Na het Tweede Vaticaans Concilie in 1965, werd er ook steeds vaker in het Nederlands gezongen.
Van 1963 tot heden zingt Fons ook bij het Ettens Mannenkoor. Daarvan 45 jaar als solist.
Ook heeft hij jaren gezongen in het “Krabbenkoor”, een familiekoor. Hij is daar nu mee gestopt omdat hij op zijn leeftijd wat meer thuis wil zijn. De 2e generatie Krabben heeft het overgenomen. Dat hij over een goede zangstem beschikt, blijkt wel uit het feit dat hij regelmatig door andere koren werd gevraagd om als solist te komen zingen. Zijn liefde en passie voor het zingen betekende dat hij vaak van huis was. Dit alles was niet mogelijk geweest zonder steun van het thuisfront. Fons zegt daar zelf het volgende over: “Terugkijkend op 60 jaar zang, ben ik mijn vrouw Riet zeer dankbaar dat zij mij de vrijheid heeft gegeven om dit te kunnen en mogen doen”.
Mede door de zang raakte Fons betrokken bij de kerk. Zo was hij één van de vele vrijwilligers die, midden jaren 80, de binnenkant van de kerk hebben gerestaureerd. Dit was een grote klus die 2 jaar heeft geduurd en door vrijwel alleen vrijwilligers werd gedaan. Na de restauratie bleek het kerkorgel dusdanig beschadigd, dat het moest worden gerestaureerd. De restauratie zou 50.000 gulden kosten, maar er was geen geld. Er werd besloten om een veiling te organiseren, om op die manier het geld bij elkaar te krijgen. Er werden drie veilingen gehouden, die mede dankzij de veilingmeesters Elferink en Grijsen, een groot succes werden. Met een opbrengst van 60.000 gulden kon het orgel worden gerestaureerd. Fons heeft van 1996 - 2004 in het parochiebestuur gezeten, hij was penningmeester en werd hierbij ondersteund door Anton Domhof en later door Ellen Kolkman. Fons heeft destijds rondom de biechtstoel een vitrine gebouwd, zodat kerkattributen van voor het Vaticaans Concilie tot heden tentoongesteld konden worden.
Het bestuur van Stichting Gemeenschapsbelangen Harreveld had in samenwerking met het parochiebestuur contact met de Broeders van de 7 smarten, van het internaat. Zij hebben het beeld dat tegenover de kerk staat (Piëta), de kruiswegstatie uit de kapel van het internaat en de huidige poort van het voormalig kerkhof en de pastorietuin, aan Harreveld geschonken. De broeders wonen nu in Voorhout. Fons heeft nog steeds contact met hen.
De beheercommissie feliciteert Fons met zijn 60-jarig jubileum en hoopt dat het hem gegeven wordt om nog jaren te kunnen blijven zingen.
